Ervaring: “Niet twijfelen, gewoon doen”

Na het avondeten ziet Alice op haar telefoon dat ze een oproep heeft gemist van HartslagNu. Samen met haar man twijfelt ze even: zijn ze niet te laat? Toch besluiten ze direct te gaan. “Het was twee kilometer verderop, dus we zijn echt hard gegaan,” vertelt ze. Alice moest kiezen: eerst de AED halen of direct naar het slachtoffer. Ze besluit meteen naar het slachtoffer te gaan om te reanimeren.

Binnen treft ze de echtgenote van het slachtoffer en een buurvrouw. De echtgenote van het slachtoffer geeft aan dat ze Alice niet kent. Nadat Alice geruststellend vertelt dat dit niet erg is, maar dat ze er wel is om te helpen, ziet ze dat er al iemand bezig met reanimeren. Ook de AED is door die persoon aangesloten. Alice neemt na twee minuten het reanimeren over en blijft doorgaan tot haar man en de politie arriveren. “Mijn man is gaan pompen en ik ben blijven beademen. We zijn doorgegaan tot de ambulance zei: ‘Wij nemen de beademing over.’”

Wat Alice vooral opviel, was hoe rustig ze bleef in deze hectische situatie. Ze schrijft dat toe aan haar jarenlange ervaring als EHBO-instructeur, maar ook aan de kalmte van de omstanders. “Je merkt dat hoe jij reageert, invloed heeft op de mensen om je heen. Als je zelf rustig blijft, geeft dat anderen ook vertrouwen.” Voor haar man gold hetzelfde: hij bleef nuchter en gefocust, en samen vormden ze een sterk team. “We hebben het er thuis nog over gehad, ook om elkaar in de gaten te houden. Maar we konden allebei zeggen dat het een rustige setting was, ondanks de spanning. En inderdaad hebben we met z’n tweeën een borrel genomen” Het was zelf zo rustig dat de 112 alarmcentrale zich tijdens het incident via de telefoon afvroeg of alles nog wel goed ging.

De ervaring bevestigde voor Alice het belang van burgerhulpverlening in haar omgeving. Ze weet dat veel mensen in het dorp kunnen reanimeren en dat er voldoende AED’s beschikbaar zijn. De kleine EHBO vereniging is ook erg actief. “Mensen beseffen dat het langer kan duren voordat er hulpdiensten [in dit afgelegen gebied (de Meije) aanwezig] zijn, dus willen ze zelf weten wat ze moeten doen.” De samenhorigheid en het verantwoordelijkheidsgevoel in de omgeving zijn volgens haar groot.

Samen met de eerst aanwezige hulpverlener en haar man drinkt ze op uitnodiging van de buurvouw van het slachtoffer een kop koffie. Ze merkt dat de gebeurtenis veel indruk heeft gemaakt op de andere hulpverlener en probeert haar gerust te stellen: “Je hebt het zo goed gedaan.” Hoewel het slachtoffer het uiteindelijk niet heeft gered, kijkt Alice met een goed gevoel terug op het handelen van iedereen die erbij was. “Iedereen was snel, iedereen heeft zijn stinkende best gedaan. Dat geeft rust.” Ook de samenwerking met de hulpdiensten verliep volgens haar uitstekend: “De huisarts en ambulancebroeders lieten ons gewoon ons werk doen en namen het rustig over. Dat geeft vertrouwen.”

De belangrijkste boodschap van Alice aan anderen is duidelijk: “Niet twijfelen. Gewoon doen. Niet denken: er zijn vast al anderen. Als je die oproep krijgt, ga. En als je een flyer in de bus krijgt voor een cursus, ga gewoon. Je weet maar nooit.”

Steun ons in het hartveiliger maken van Woerden via Rabo ClubSupport of via de Woerdense Jumbo B’tjes actie!

Dit verhaal is gebaseerd op de persoonlijke ervaringen en kan subjectief zijn. De informatie in dit verhaal is niet noodzakelijkerwijs representatief voor andere situaties of ervaringen. Alice is een fictieve naam.