Ervaring: “Je denkt niet na, je doet gewoon wat er gedaan moet worden, op de automatische piloot”

Twee jaar geleden werd Linda (niet de echte naam), toen nog werkzaam als zelfstandig sportmasseur en in een tandartspraktijk, onverwachts geconfronteerd met een reanimatie tijdens een basketbalwedstrijd van haar jongste zoon. Haar man zakte plotseling in elkaar op het veld in de sportzaal. Linda handelde snel en begon, met hulp van haar zoon en omstanders, met de reanimatie. Dankzij hun snelle optreden en de hulp van de brandweer, die snel ter plaatse was, kon haar man worden gestabiliseerd en naar het ziekenhuis worden gebracht.

Linda beschrijft de ervaring als zeer intens en emotioneel, vooral omdat haar zoon alles zag gebeuren. “Het was een heftige ervaring, maar ik ben blij dat ik kon helpen,” zegt zij. Deze gebeurtenis onderstreept het belang van snel handelen en de beschikbaarheid van AED’s bij sportevenementen. Dankzij de juiste kennis, onder andere over ‘Gaspen’, en hulpmiddelen kon een leven worden gered. Samen met haar zoon heeft Linda haar man op de rug gedraaid en is begonnen met de reanimatie. Zij is door omstanders geholpen met de reanimatie waardoor zij haar handen vrij had voor de beademing en het aansluiten van de AED. Nog op de vloer van de sportzaal kwam haar man weer bij waar zij en haar zoon meteen een gesprek met hem probeerden aan te gaan, wat best emotioneel geweest is. Gelukkig herkende haar man verschillende mensen en hij wist zelf meteen te vertellen waar de autosleutel was, geruststellend want “dan was het in zijn hoofd tenminste in orde!”, zei Linda.

Op het moment zelf handelde Linda puur op instinct. “Je denkt niet na, je doet gewoon wat er gedaan moet worden, op de automatische piloot” vertelt ze. Pas later kwamen de emoties, vooral toen hij zag hoe haar zoon reageerde. Haar zoon, die toen vijftien was, bleef kalm en hielp zijn moeder enorm tijdens de reanimatie. “Ik ben trots op hoe hij heeft gehandeld,” voegt ze toe. Naast haar zoon zijn ook andere omstanders vliegensvlug te hulp geschoten.  

Gelukkig gaat het nu goed met haar man: na een periode van revalidatie is hij weer helemaal de oude. Linda verteld dat ze zich door de ervaring goed realiseert hoe fijn het is dat je iets kunt betekenen op zo’n moment, “dat je weet hoe je moet handelen”.

Ze wil anderen, die in een soortgelijke situatie terechtkomen, meegeven om kalm te blijven en snel te handelen. “Volg een reanimatiecursus en zorg dat je weet waar de dichtstbijzijnde AED is,” adviseert zij. “En vergeet niet dat je nooit alleen bent. Er zijn altijd mensen die willen helpen. Samen kunnen we levens redden.” Linda was altijd al alert op haar omgeving gezien haar ervaring in de duiksport en zou iedereen willen meegeven af en toe eens om je heen te kijken: weet jij bijvoorbeeld waar de dichtstbijzijnde AED hangt? “Het heeft me ook gemotiveerd om anderen aan te moedigen een reanimatiecursus te volgen. Je weet nooit wanneer je die kennis nodig hebt,” zegt Linda. Tegenwoordig is Linda, naast haar activiteiten bij de duikvereniging, ook actief als vrijwilliger bij de lokale EHBO-vereniging. Verder heeft het hele gezin van Linda een reanimatie en AED cursus gevolgd. “Ik vind het belangrijk om mijn kennis up-to-date te houden en anderen te helpen zich ook voor te bereiden op noodsituaties. Het geeft me een geruststellend gevoel dat ik weet wat ik moet doen als er iets gebeurt.”, aldus Linda.

Deze persoonlijke ervaring onderstreept hoe cruciaal het is om voorbereid te zijn op noodsituaties. Stichting Hartslag Woerden zet zich in om meer mensen te trainen in reanimatie en ervoor te zorgen dat AED’s beschikbaar zijn op zoveel mogelijk locaties. Dankzij deze inspanningen en de enorm moedige acties van mensen zoals Linda en haar gezin, kunnen we levens redden.

Dit verhaal is gebaseerd op de persoonlijke ervaringen van Linda en kan subjectief zijn. De informatie in dit verhaal is niet noodzakelijkerwijs representatief voor andere situaties of ervaringen.

RPL interviewt Anita Bakker

Verslag van reanimatie oproep 2

Op vrijdagochtend is Nico thuis aan het wakker worden met een kop koffie als er een oproep komt via Hartslag.
Even zoeken waar het geluid van is (nog nieuw) maar al snel schoenen aan en jas en de fiets pakken voor de inzet.
Het is gelukkig niet al te ver fietsen.
Het blijkt om een flatgebouw te gaan waarvan de deur is afgesloten.
Er gaat net iemand uit, dus snel naar binnen en naar het juiste huisnummer. Er is nog een opgeroepen hulpverlener die mee naar binnen gaat.
Daar aangekomen blijkt dat er al een buurman aan het reanimeren is.
Het slachtoffer, een man, ligt wat ongelukkig, dus met elkaar zorgen voor een betere positie.
Alle professionele hulpverleners zijn snel ter plaatse, dus de aanwezigheid is deze keer kort.
Omdat het erg druk is binnen vertrekken de hulpverleners weer naar huis.
De politie biedt ze nog nazorg aan en bedankt ze voor hun inzet.
Later blijkt dat ondanks alle hulp het slachtoffer het niet heeft gered.
Voor Nico was dit de tweede inzet in korte tijd!
Hartelijk dank hiervoor!!

Verslag van reanimatie oproep

Op zaterdagmiddag laat mevrouw C. haar hondje uit als zij langs een voortuin loopt waar zij een man op zijn buik ziet liggen.
Dat ziet er niet gewoon uit. De man draagt sportkleding en reageert niet als zij hem aanspreekt.
Er komt nog een dame aan en zij belt desgevraagd 112 voor een ambulance.
Zodra er contact is met de meldkamer, start de meldkamer ambulance de begeleiding van de twee hulpverleners ter plekke.
Het is voor mevrouw C. 20 jaar geleden dat zij haar laatste reanimatietraining deed. Ze is erg dankbaar met de hulp van de meldkamer. Aan de slag!
Meneer moet op zijn rug gedraaid worden zodat gestart kan worden met borstcompressie. Het gezicht van het slachtoffer is niet schoon en er zijn geen hulpmiddelen. De eerste hulp blijft daarom beperkt tot borstcompressies.
Er komt een fietser aan met zijn kind achterop. Ook hij wil helpen.
De politie arriveert: helaas geen AED in de auto.
De ambulance komt nu ook aan, sluit het slachtoffer aan en neemt de reanimatie over.
De politie ontfermt zich over mevrouw C. Ze heeft een ontzettend dappere daad verricht. Ee
De volgende dag belt de politie met mevrouw C. Hoe kijkt zij terug op de vorige dag, heeft zij kunnen slapen? Misschien goed om de huisarts te raadplegen voor hulp bij nazorg. Een reanimatie gaat je niet in de koude kleren zitten.
Mevrouw C. realiseert zich hoe ontzettend belangrijk het is om bijgeschoold te zijn in reanimatievaardigheden.
Voor haarzelf én voor degenen die zij wil kunnen helpen.
De bijscholing heeft zij inmiddels met goed gevolg volbracht bij Stichting Reanimatie Woerden. Ook heeft zij besloten zich aan te melden bij www.hartslagnu.nl
Opdat zij ingezet kan worden mocht dit nog een keer nodig zijn.

Mevrouw C: Hartelijk dank!